از معلمم شنيدم

صبح روز اول سال

« با محبت جمله سازيد. ‌»

اولي قلم تراشيد:

« من محبت را دوست دارم »

دومي تنور دل بتفتيد:

« مادرم محبت است كلاً »

سومي كه بود دلگير:

« محبت دروغ است »

سبط شاعري هجا كرد:

« از محبت خارها گل مي شود »

يك به يك جُمَل بخوانديم

آخرين نفر ز جا خاست

كودكي يتيم

كمرو

جامه اش دريده بر تن

صورتش لهيده از غم

في المثل

بودنش نبود او بود

جمله را چنين شروع كرد:

« خدا ما را دوست دارد »

ياد دارم بهترين شد

چون معلم گريه مي كرد

و مي گفت:  « بچه ها گفتم با محبت جمله سازيد.‌»

نظرات شما عزیزان:

ALI AMIRI

ساعت1:27---24 بهمن 1390

[وب سایت]

سلام.رفیق وبلاگ قشنگی داری خیلی باهات حال کردم.دمت گرم.
به ما هم سر بزن@} ;-@} ;-@} ;-

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: